Data publikacji: 17 lipca 2024, ostatnia aktualizacja: 17 lipca 2024.

Witalij Kliczko to postać, która zdominowała zarówno świat boksu, jak i polityki. Dzięki niezłomności, determinacji i poświęceniu „Doktor Żelazna Pięść” stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych Ukraińców na świecie.

Dzieciństwo

Urodził się 19 lipca 1971 roku w miejscowości Biełowodskoje na terytorium dzisiejszego Kirgistanu. Jego ojciec, Władimir Rodionowicz, był wysokim rangą oficerem radzieckich sił powietrznych, więc rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania. Z kolei matka, Nadieżda Uljanowna, pracowała jako nauczycielka.
Dzieciństwo Witalija i jego młodszego o pięć lat brata Władimira (ma na imię tak samo jak tata) biegło w duchu antyzachodniej propagandy. Było też naznaczone dyscypliną. Ojciec, surowy i wymagający, kładł duży nacisk na edukację oraz rozwój fizyczny synów. Bracia od najmłodszych lat byli zachęcani do uprawiania sportu i zdobywania wiedzy.

– Przez całe życie wmawiano mi, że Stany Zjednoczone to okropny kraj – wspomina Witalij w wywiadzie dla serwisu grantland.com. – Wierzyłem w to, że w pewnym momencie będę musiał bronić ojczyzny przed szalonymi Amerykanami, którzy chcą przejąć kontrolę nad całym światem.

Katastrofa w Czarnobylu

Władimir Rodionowicz Kliczko odegrał ważną rolę podczas katastrofy w Czarnobylu w 1986 roku. Jako jeden z dowódców w bazie lotniczej w Kijowie, oddalonej o około 100 kilometrów od elektrowni jądrowej, został natychmiast wezwany na miejsce zdarzenia, aby nadzorować akcję ratunkową i działania mające na celu ograniczenie skutków wybuchu reaktora.

Mężczyzna był świadkiem jednej z największych katastrof nuklearnych w historii ludzkości. Pracował w ekstremalnie niebezpiecznych warunkach, w wyniku czego wiele lat później zachorował na raka węzłów chłonnych, który doprowadził do jego śmierci w 2011 roku.

– Kiedy samochody i pojazdy wojskowe wracały z Czarnobyla, myto je w bazie, w której mieszkaliśmy – opowiada młodszy z braci – Władimir. – Woda, której używali do płukania tych maszyn, tworzyła duże kałuże. Razem z bratem i przyjaciółmi bawiliśmy się w tych kałużach papierowymi łódeczkami. Wtedy nikt nie wiedział, jak poważne było zagrożenie.

Wszechstronnie uzdolniony

Jako młody chłopak Witalij Kliczko marzył o zostaniu pilotem, ale jego postura zdecydowanie temu nie sprzyjała. Za wzór do naśladowania stawiał sobie Arnolda Schwarzeneggera, a pierwsze sukcesy starszego z braci związane są z kickboxingiem. W czasach, gdy sport ten był zakazany w Związku Radzieckim, „Doktor Żelazna Pięść” skupił się na amatorskim boksie, ale po zniesieniu zakazu szybko zaczął rywalizować również w kickboxingu.

Był sześciokrotnym mistrzem świata w kickboxingu, uczestnicząc zarówno w zawodach amatorskich, jak i profesjonalnych. Sport ten nauczył go nie tylko technik walki, ale także dyscypliny i wytrwałości, które później okazały się kluczowe w jego karierze pięściarskiej.

Jednym z najważniejszych osiągnięć Witalija Kliczki w boksie amatorskim było zdobycie srebrnego medalu na mistrzostwach świata w 1995 roku w Berlinie, gdzie w finale przegrał z Rosjaninem Aleksiejem Lezinem. Co gorsza, po tamtych zmaganiach jego marzenia o występie na igrzyskach olimpijskich w 1996 roku prysły jak bańka mydlana, gdyż test antydopingowy dał wynik pozytywny. Po latach pięściarz tłumaczył, że walczył z kontuzją nogi, a lekarz przepisał mu nieodpowiedni środek. W Atlancie w wadze superciężkiej zamiast Witalija wystąpił jego młodszy brat Władimir i zgarnął złoty medal.

Doktorat

Mimo intensywnej kariery sportowej Witalij Kliczko nie zaniedbywał edukacji. W 1996 roku ukończył studia na Państwowym Uniwersytecie Pedagogicznym im. Grigorija Skoworody w Perejasławiu Chmielnickim, po czym zrobił doktorat na Kijowskim Uniwersytecie Narodowym im. Tarasa Szewczenki. Jego praca nosiła tytuł: „Teoria i metodyka selekcji zawodników do boksu wysoko kwalifikowanego”. Właśnie stąd wziął się jego przydomek „Doktor Żelazna Pięść”.

Przejście na zawodowstwo

W 1996 roku Witalij Kliczko postanowił przejść na zawodowstwo. Wraz z Władimirem podpisał kontrakt z niemiecką grupą Universum Box-Promotion pod batutą Klausa-Petera Kohla, co stanowiło początek jego międzynarodowej kariery. Wyjazd na stałe do Niemiec był kluczowym momentem w jego życiu. Kliczkowie przenieśli się do Hamburga i rozpoczęli treningi pod okiem Fritza Sdunka.

Przeprowadzka na Zachód była wyzwaniem nie tylko sportowym. Należało zaadaptować się do nowego otoczenia, nauczyć języka i nawiązać kontakty w środowisku. Dzięki determinacji i ciężkiej pracy Witalij Kliczko zdobył w Niemczech uznanie i popularność, stając się tam gwiazdą.

– Kiedy braliśmy ich pod swoje skrzydła, walczyli w rosyjskim stylu – wspomina Fritz Sdunek na łamach „Los Angeles Times”. – Musieliśmy nad nimi popracować, aby mogli walczyć bardziej profesjonalnie.

Witalij Kliczko vs. Herbie Hide (1999)

Wśród zawodowców Witalij Kliczko zadebiutował 16 listopada 1996 w Hamburgu, w wygranej przez nokaut w drugiej rundzie potyczce z Amerykaninem Tonym Bradhamem. Swój pierwszy tytuł mistrza świata zdobył natomiast 26 czerwca 1999 roku w Londynie. Jego rywalem w starciu o pas wagi ciężkiej federacji WBO był wtedy Herbie Hide. Brytyjczyk poległ przez nokaut w drugiej rundzie, a Ukrainiec tym zwycięstwem otworzył sobie drzwi do międzynarodowej sławy.

– Tak się nie walczy z przeciwnikami o posturze Kliczki. Stał przed nim z podniesioną głową i po prostu dostał to, o co sam się prosił – skomentował tę konfrontację Frank Warren, promotor Hide’a.

Witalij Kliczko vs. Chris Byrd (2000)

1 kwietnia 2000 roku w Berlinie „Doktor Żelazna Pięść” bronił tytułu WBO przeciwko Amerykaninowi Chrisowi Byrdowi. Mimo, że prowadził na punkty, po dziewiątej rundzie musiał się poddać z powodu kontuzji barku. Decyzja ta była szeroko komentowana, lecz Witalij Kliczko uważał, że zdrowie jest ważniejsze niż sport. Uraz okazał się naprawdę poważny i wymagał długiej rehabilitacji, a Ukrainiec wrócił po nim na ring silniejszy niż kiedykolwiek.

– Po walce część dziennikarzy stwierdziła, że ​​nie jestem wystarczająco dobry – wspomina w rozmowie z serwisem boxing247.com. – Decyzja o zaprzestaniu walki wyszła ode mnie. Nie mogę powiedzieć, że na pewno była słuszna. Jednak jeśli jesteś kontuzjowany i nie możesz poruszać lewą ręką, a będziesz kontynuował walkę, to przegrasz przez KO, a wtedy będzie już za późno na wyjaśnianie, że byłeś kontuzjowany.

Witalij Kliczko vs. Lennox Lewis (2003)

Konfrontacja Witalija Kliczki z Lennoxem Lewisem o pasy IBO i WBC była jednym z najbardziej pamiętnych pojedynków w historii wagi ciężkiej. 21 czerwca 2003 roku w Los Angeles Ukrainiec przegrał z reprezentantem Wielkiej Brytanii przez techniczny nokaut w szóstej rundzie z powodu kontuzji oka, ale do momentu przerwania walki prowadził na punkty na kartach wszystkich sędziów. Starcie to ugruntowało jego pozycję jako jednego z najlepszych bokserów królewskiej kategorii swojego pokolenia i do dziś dyskutuje się o tym, czy arbiter słusznie je przerwał.

– Kliczko dał dobrą walkę, polała się krew, ale wielu ludzi nie rozumie, że gdybyśmy ją dokończyli, to dla Witalija źle by się to skończyło – ocenia Lewis. – Okrutnie go wymęczyłem przez te sześć rund, a pozwolenie na kontynuację tej bitwy byłoby jak zmuszanie niedoświadczonego pływaka do wyprawy w otwarte morze.

Witalij Kliczko vs. Corrie Sanders (2004)

Po tym, jak Władimir Kliczko został znokautowany przez Corriego Sandersa, Witalij postanowił pomścić brata. 24 kwietnia 2004 roku w Los Angeles zmierzył się z reprezentantem RPA w walce o wakujący pas WBC. „Doktor Żelazna Pięść” pokazał swoją determinację i siłę, wygrywając przez techniczny nokaut w ósmej rundzie.

– Corrie Sanders był najtrudniejszym przeciwnikiem, z jakim kiedykolwiek walczyłem – oceniał „Doktor Żelazna Pięść” na łamach dziennika „Bild”. – Był szybki, potrafił zadać i przyjąć cios. Jego styl był niebezpieczny i nie odpowiadał mi. Bardzo się cieszę, że udało mi się wygrać tę walkę.

Witalij Kliczko vs. Samuel Peter (2008)

Po powrocie na ring po niemal czteroletnim rozbracie z ringiem, 11 października 2008 roku w Berlinie Witalij Kliczko zawalczył z Samuelem Peterem o tytuł mistrza świata federacji WBC. Ukrainiec wygrał w imponującym stylu, zmuszając rywala do poddania się po ósmej rundzie. Było to jedno z jego najbardziej dominujących zwycięstw, które potwierdziło, że mimo przerwy w karierze nadal jest jednym z najlepszych bokserów na świecie.

– Wiedziałem, że jeśli przegram walkę, nie dostanę drugiej szansy – powiedział Kliczko po ostatnim gongu. – To był bilet w jedną stronę i w pełni go wykorzystałem.

Witalij Kliczko vs. Juan Carlos Gómez (2009)

21 marca 2009 roku w Stuttgarcie „Doktor Żelazna Pięść” zmierzył się z Juanem Carlosem Gómezem w obronie pasa WBC. Kubański były mistrz świata w wadze cruiser próbował wykorzystać swoją szybkość i technikę, aby zneutralizować przewagę siły Ukraińca. Mimo to Witalij Kliczko dominował w walce od początku, wykorzystując swoje doświadczenie i precyzyjne ciosy. Potyczka zakończyła się technicznym nokautem w dziewiątej rundzie, potwierdzając dominację Kliczki w wadze ciężkiej.

– Podczas walki byłem trochę podenerwowany – skomentował na gorąco Witalij. – Chciałem zakończyć to wcześniej, ale nie udało mi się go wystarczająco mocno trafić.

Witalij Kliczko vs. Tomasz Adamek (2011)

10 września 2011 roku we Wrocławiu czterdziestoletni Witalij Kliczko obronił swój tytuł WBC, pokonując Tomasza Adamka przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie. Była to pierwsza walka pay-per-view w historii polskiej telewizji. „Góral”, znany ze swojej szybkości i umiejętności technicznych, nie był w stanie sprostać sile i doświadczeniu reprezentanta Ukrainy.

– Zostałem uderzony w okolice prawego ucha. Czułem się, jakby ktoś mnie podłączył do prądu o napięciu 1000 woltów – mówi Adamek w rozmowie z fightnews.com. – Witalij pozbawił mnie sił. Kilka minut później ja i mój trener Roger Bloodworth wiedzieliśmy, że jestem już innym zawodnikiem i nie walczę w swoim stylu. Jeden potężny cios wywrócił do góry nogami cały plan i taktykę. Kliczko kontrolował walkę i nie dał mi żadnych szans na odwrócenie jej losów.

Polityka

Witalij Kliczko ostatnią walkę na zawodowym ringu stoczył 8 września 2012 roku w Moskwie, pokonując przez TKO w czwartej rundzie reprezentującego Niemcy Manuela Charra. Jego ostateczny bilans to 47 stoczonych pojedynków, z czego 45 wygranych, w tym aż 41 przed czasem. Nigdy nie leżał na deskach. Po zakończeniu sportowej kariery całkowicie poświęcił się polityce. Jego zaangażowanie w walkę o demokrację w Ukrainie uczyniło go jednym z najbardziej wpływowych polityków w kraju. Jako mer Kijowa skupił się na przeciwdziałaniu korupcji, modernizacji infrastruktury miejskiej i poprawie jakości życia mieszkańców.

Po rosyjskiej inwazji na Ukrainę w lutym 2022 roku, Witalij Kliczko i jego brat Władimir zadeklarowali, że będą bronić stolicy kraju. Ich zaangażowanie w obronę Kijowa stało się symbolem ukraińskiego oporu przeciwko agresorowi. Witalij regularnie informował mieszkańców o sytuacji w mieście, koordynował działania obronne i logistyczne, a także apelował o międzynarodowe wsparcie dla Ukrainy. Jego niezłomność i determinacja w obliczu zagrożenia stały się przykładem dla wielu rodaków, pokazując że nawet w najtrudniejszych chwilach można zachować odwagę i wiarę w zwycięstwo.

„Doktor Żelazna Pięść” wielokrotnie występował w mediach, informując o sytuacji na froncie i apelując o pomoc dla Ukrainy. Jego działania przyczyniły się do zwiększenia międzynarodowego wsparcia, zarówno w postaci pomocy humanitarnej, jak i militarnej. Wspólnie z prezydentem Wołodymyrem Zełenskim stał się twarzą ukraińskiego oporu, symbolizując nadzieję i determinację narodu w walce o wolność i niezależność.

Życie prywatne

Mimo intensywnej kariery sportowej i politycznej Witalij Kliczko próbował utrzymać równowagę między życiem zawodowym a prywatnym. W 1996 roku poślubił Natalię Jegorową. Ma z nią trójkę dzieci. Legendarny pięściarz zawsze podkreślał, że rodzina jest dla niego najważniejsza, a wsparcie żony i dzieci miało kluczowe znaczenie w jego sukcesach zarówno na ringu, jak i w polityce.

„Doktor Żelazna Pięść” zawsze starał się znajdować czas dla rodziny. Jego dzieci dorastały w środowisku pełnym sportu i aktywności fizycznej, co wpłynęło na ich rozwój i zainteresowania. Kliczko stara się wpoić swoim potomkom wartości takie, jak dyscyplina, ciężka praca i uczciwość.

Pomimo wielu lat spędzonych w Niemczech, Witalij Kliczko zawsze podkreślał swoje przywiązanie do ojczyzny. Wspólnie z bratem Władimirem założył fundację, która wspiera rozwój sportu wśród młodzieży oraz finansuje budowę i remonty szkół oraz placówek sportowych w Ukrainie.

W 2022 roku, w kontekście wydarzeń związanych z rosyjską inwazją na Ukrainę, Witalij Kliczko ogłosił rozwód z Natalią po dwudziestu sześciu latach małżeństwa. Decyzja ta była wynikiem narastających różnic i oddalenia, które pojawiły się w ich relacji.

Dziedzictwo

Witalij Kliczko jest postacią, która wywarła ogromny wpływ na świat sportu i polityki. Jego osiągnięcia bokserskie, w tym dominacja w wadze ciężkiej i tytuły mistrza świata, uczyniły go jednym z najlepszych pięściarzy wszech czasów. Jego przejście do polityki i rola w walce o demokrację w Ukrainie pokazały, że jest nie tylko wybitnym sportowcem, ale również liderem i patriotą.

Foto: gettyimages.com